Bundan yedi sene evvel bir risaleme yazdığım bir zeyldir
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ
اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذٖى قَالَ : وَلَا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا
وَالصَّلَاةُ عَلٰى مُحَمَّدٍ الَّذٖى قَالَ : مَنْ قَالَ هَلَكَ النَّاسُ
هَلَكَ النَّاسُ فَهُوَ اَهْلَكَهُمْ
اَمَّا بَعْد :
Şu zamanın medeni engizisyonu müthiş bir vesile ile bazı ezhanı telkîh ile bir kısım nâmeşru evladını vücuda getirip İslâmiyet’e karşı kinini ve hiss-i intikamını icra eder. Diyanetsizliğe veya lâübaliliğe veya Hristiyanlığa temayüle veya İslâmiyet’ten şüphe ile soğutmaya bir kapı açmak ister.
İşte o desise şudur: “Ey Müslüman bak, nerede bir Müslim varsa bi’n-nisbe fakir, gafil, bedevîdir. Nerede Hristiyan varsa bir derece