Bundan yedi sene evvel bir risaleme yazdığım bir zeyldir

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذٖى قَالَ : وَلَا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا

وَالصَّلَاةُ عَلٰى مُحَمَّدٍ الَّذٖى قَالَ : مَنْ قَالَ هَلَكَ النَّاسُ

هَلَكَ النَّاسُ فَهُوَ اَهْلَكَهُمْ

اَمَّا بَعْد :

Şu zamanın medeni engizisyonu müthiş bir vesile ile bazı ezhanı telkîh ile bir kısım nâmeşru evladını vücuda getirip İslâmiyet’e karşı kinini ve hiss-i intikamını icra eder. Diyanetsizliğe veya lâübaliliğe veya Hristiyanlığa temayüle veya İslâmiyet’ten şüphe ile soğutmaya bir kapı açmak ister.

İşte o desise şudur: “Ey Müslüman bak, nerede bir Müslim varsa bi’n-nisbe fakir, gafil, bedevîdir. Nerede Hristiyan varsa bir derece