Eli kolu bağlı hükmünde olan Bedîüzzaman Said Nursî, öyle dehşetli bir esarette, nefiy ve inzivada telif ve neşrettiği yüz otuz parça Risale-i Nur eserleriyle, beliğ bir hatip olarak Anadolu mescidinde ve âlem-i İslâm camiinde konuşuyor, ehl-i İslâm’a Kur’an’dan aldığı dersini tekrar ediyor. Güya Bedîüzzaman Said Nursî, on dördüncü asr-ı Muhammedî’nin ve yirminci asr-ı miladînin minaresinin tepesinde durup muasırları olan ehl-i İslâm ve insaniyete bağırıyor ve bu asrın arkasında dizilmiş ve müstakbel sıralarında saf tutmuş olan nesl-i âti (Hâşiye) ile bir mürşid-i a’zam, bir müceddid-i ekber olarak konuşuyor…

Risale-i Nur’un Telifi ve Neşri

Bedîüzzaman Said Nursî Hazretleri öyle müşkül ve ağır vaziyetler altında Risale-i Nur Külliyatı’nı telif ediyor ki tarihte hiçbir ilim adamının karşılaşmadığı zorluklara maruz kalıyor. Fakat sönmeyen bir azim, irade ve hizmet aşkına mâlik olduğu için yılmadan, yıpranmadan, usanıp bıkmadan, bütün kuvvetini sarf ederek emsalsiz bir sabır ve tahammül ve feragat-i nefis ile bu millet ve memleketi

___

Hâşiye: Risale-i Nur’a herkesten ziyade iştiyak gösteren, masum gençler ve çocuklardır. Binler numunesinden bir numunesi şudur:

Bir zaman, Bolvadin kazasından geçerken, Üstadın geldiğini gören ilk ve orta mektep talebeleri, bilâ-istisna hepsi mektebin bahçesinden çıkarak arabanın etrafını alıp selâm veriyorlardı ve lisan-ı halleriyle “Hoş geldiniz!” diyerek tebriklerini ve minnettarlıklarını takdim ediyorlardı. Bunun hikmetini, bir müddet evvel Emirdağı’nda, bindiği faytonun geçtiğini görüp tâ uzaklardan dikenlere basarak “Bedîüzzaman Dede! Bedîüzzaman Dede!” diye Emirdağ köylerinin yollarında koşuşan masum çocuklar münasebetiyle, Üstadımızdan sormuştuk. O zaman: “Bu masumların akılları derk etmiyor fakat ruhları bir hiss-i kable’l-vuku ile hissediyor ki Risale-i Nur’la bunlar hem imanlarını kurtaracak; hem vatanlarını hem kendilerini hem istikballerini dehşetli tehlikelerden muhafaza edecekleri için bu hakikati kalpleri hissetmiş ve benim Risale-i Nur’un tercümanı olmam hasebiyle, Risale-i Nur’a ait muhabbet, teşekkürat ve minnettarlığı bana gösteriyorlar.” dedi ve onlara dua ettiğini söyledi. Üstad Bedîüzzaman, çocukları pek sever, böyle etrafında toplandıklarında: “Masum olduğunuz için dualarınız makbuldür, bana dua ediniz.” diye onlara iltifat ederdi.

İşte, anneleri hep Nur talebeleri olan Bolvadin masumlarının samimi alâkalarının sebebi bu idi.